خسته ام استاد.. تو این روزگار گاهی اوقات واقعا احساس می کنم گم شدم، در برابر کس شعرها در برهوت و پوچی به سر می برم.. شرایط ورود به رپ که عقل از سر هر بنی بشری می پراند. چی شد که همه ارزش های امینم ها و توپاک ها فرو ریخت؟ کلفتی و کلاه کپ ظاهر شد؟ سفینه ها متلاشی؟ حرف های حق دگر اعتبار نمی افرینند. تنها کس شعر است که باقی می ماند. همه چی پوچ شده استاد. در این آهنگ مضحک (از بندِ #دلقک ها) یک چیز التهام بخش این روح زجر دیده و حال خراب من است.. تنها مسکن برایم صدای مخملیِ رایدن است که همچون گلوله اتشین چادر سیاه شب جهل را پاره و به اتش می کشد. به قول علی شریعتی: علم بهتر است از ثروت.. با نداشتن علم رایدن ها ظهور می کنند. در عکادمی گوگوش شرکت می کنند. کلاس تدریس رپ نبش جنده خانه ی شهرک غرب راه می اندازند. استکان بر سرم خورد می کنند. لشکری از سرباز های درجه صفرِ دیپلمه و زیر دیپلم برایم می فرستند.به حق که از غلامان اینجانت بود.. کص لیس وار بود. چند ساعتیست که از تمایل به محتوای موزیک خیره شدم ولی افسوس جز حقوق کس شعر گویی چیزی شامل حال ما نمی شود.
